Ozzie uitgeleide...

Bij aankomst in Ozzieland was het ons eigenlijk opgevallen dat die borderpatrol  Australia (uitgezonden op weet-ik-niet-precies) een nogal opgeklopte versie van de werkelijkheid was/is.

Het vliegveld van Sydney is niet zo groot, en de borderpatrol sectie al helemaal niet. De drie officers die wij tegenkwamen hebben vervolgens ook geen onuitwisbare indruk gemaakt door hun beroepsijver of gedrevenheid.

Hoe anders was dat op de terugweg. Bij de final control van onze handbagage ging bij mijn rugzak om onverklaarbare reden ineens het alarm af waarna die rugzak driftig afsloeg naar links...richting controleur.

Tsja...ik was me van geen kwaad bewust want het illegaal meegesleepte koraal zat in de koffer en niet in de tas. En die kleine kangaroo voor het thuisfront paste ook al niet op de rug (hoort ook op de buik) dus die was het ook niet.

Hoe dan ook: in mijn bijzijn werd die hele rugzak afgepeld en uitgepakt...dat levert op zich natuurlijk al beschamende taferelen op want je propt er werkelijk van alles in waarvan je er niet op zit te wachten dat dat ooit het daglicht nog weer ziet. Er wordt streng op toegezien dat je nergens meer aankomt...alles wordt keurig en een bakje gelegd en ook al denk je Gooi in Godsnaam weg...is dat niet wat er gaat gebeuren. Je moet je lot geduldig dragen. Nadat de hele tas zon beetje leeg was had de arme meneer mij nog niet kunnen betrappen op contrabande in welke vorm dan ook. Hij wendde zich tot zijn piepende beeldscherm collega...Waar moest hij nog zoeken? 

De collega wees: links onderin zat echt iets wat het land niet uit mocht...zeker weten.

De hand van de controleur verdween nog dieper in de rugzak...en ja hoor...raak!

Hij greep midden in een al lang overleden banaan... Die woonde daar ws al vanaf het laatste ontbijt op Fitzroy Island. Never nooit gezien of geroken. Best knap voor zo'n oude banaan.

De boosdoener werd onder luid gelach tevoorschijn gehaald en mij alsnog ter consumptie aangeboden, want mee het land uit mocht ie zeker niet. Ik heb dat aanbod vriendelijk afgeslagen.

Na nog een check - nu zonder banaan - konden we dan éindelijk aan de thuisreis beginnen, en na een  tussenstop op de fantastisch indrukwekkende luchthaven van Singapore, waar we een 20 minutenlange race tegen de klok met golfkarretje maakten, zijn we om 6.55 Nl tijd weer keurig in Nl geland.

Tig fantastische ervaringen en indrukken van het Dreamtime continent rijker.

See you soon & no worries !

I. en P.