Afscheid

Ook op de laatste hele dag in Suriname het fietsje er weer bij gepakt voor een "langs historisch belangrijke plaatsen" gids-geleid fietstochtje door Paramaribo. Gelukkig was het zondag-rustig zodat we redelijk ontspannen,zonder te veel gevaar voor eigen leven, door de stad konden cruisen. Want de jungle kan dan gevaarlijk zijn maar fietsen door Paramaribo zeker ook. Nu word je wel wat moediger op die fiets want, zoals dokter Kees (ergens kennis mee gemaakt) zei: "Gewoon midden op de weg fietsen, dan houden ze wel rekening met je", was niet tegen dovemansoren gezegd. Maar wel in het achterhoofd gehouden dat hij een belangrijke dokter in het Academisch Ziekenhuis in Paramaribo is, dus verzekerd van goede hulp. Hoewel...goede hulp is ook maar de vraag want er is werkelijk gebrek aan alles. De acute opname moet het, bij wijze van spreken, doen met pleisters en aspirine waardoor een, bij de acute opname in Suriname stage lopende, Nederlandse arts in opleiding verzuchtte dat ze het daar waarschijnlijk echt geen twee jaar vol ging houden. Want af en toe improviseren is één ding maar chronische tekorten aan zo'n beetje alles is toch een heel ander verhaal. 

Dat komt natuurlijk ook omdat het land, ondanks alle bodemschatten, zo'n beetje failliet is en door leningen op de been wordt gehouden. Inflatie tussen de 20 en 30% is normaal. In de ruim 3 weken dat wij er waren kregen we ook steeds meer Surinaamse dollars (in het begin plm. 3,8 eurocent waard,na 3 weken 3,5 ) voor onze euro's. Niemand die wij gesproken hebben had ook nog maar enig vertrouwen in het oplossend vermogen van de regering, iedereen probeert er maar het beste van te maken en hoopt op betere tijden. Alleen weet geen mens wanneer die tijden dan eindelijk zullen komen. Bouterse cs hebben een ravage achter gelaten en trekken, in meerdere of mindere mate, nog steeds aan de touwtjes. Van onze vriend Ronnie (Brunswijk??) kregen we zelfs midden in de nacht 2 telefoontjes en een appje dat we de "fietsen terug moesten brengen". Geen idee welke fiets, die hadden we op dat moment niet eens. Maar dat de man zich nu ook al met de fietsenhandel bezig houdt vonden we toch wel verbazingwekkend 😉...dan gaat het echt niet goed. Drugs: ok, Illegaal goud of hout: tot daar aan toe. Maar fietsen?? 

Goed, met die (vlgs Ronnie dus achterover gedrukte) fietsen langs Gouverneurshuizen, Parlements gebouw, fort Zeelandia, de Waterkant (alle vml. koloniale huizen), de Waag (waar o.a. slaven werden gewogen en verhandeld), de Synagoge gebroederlijk naast de Moskee, de prachtige houten kerk en het onafhankelijkheidsplein gefietst om te eindigen in de Palmentuin voor het lekkerste kopje koffie van Paramaribo aan de Rooseveltkade, onder een luifeltje want de sluizen boven werden weer eens volledig open gezet. Keurig de fietsen terug gebracht naar de fietsverhuur naast Zus en Zo (naam van het naastgelegen hostel/bar/restaurant) en terug gewandeld naar Torarica (naam van de 1e hoofdstad van Suriname maar ook van ons hotel).

De volgende ochtend nog de kerk van binnen bezichtigd en een 2e poging ondernomen om fort Zeelandia van binnen te bekijken maar helaas, hoewel op internet geopend in het echie gewoon " dicht mevrouw..."

Vervolgens met de taxi naar Japi (echt,ik verzin het niet)#JA Pengel International Airport) voor de vlucht naar huis. En,waar je in de aankomsthal denkt "Hoe dan?? Met 1 bagageband, verval overal en 3 vermoeide douaniers) blijkt de vertrekhal voorzien van alle gemakken en een prima lounge. Zo kan het dus ook. Daarom heel ontspannen aan de reis naar huis begonnen. Die reis hebben we (of iig ik) vrijwel slapend doorgebracht en om 05.40 zetten we weer voet op de toch best wel koude Nederlandse Schiphol bodem, waar de koffers nog steeds in hopen liggen te wachten op hun baasjes en de wc's ronduit smerig waren. Welkom thuis in dit toch zo propere en goed georganiseerde land!

In dit blog zijn heel veel verhalen niet verteld, ontelbare indrukken niet gedeeld maar alles en allemaal wel mee genomen in ons geheugen. Gegrift tot een onuitwisbare herinnering aan dat heel bijzondere Suriname land met die heel bijzondere gedeelde gezamenlijke geschiedenis.

Vaarwel Suriname, dat de betere tijden gauw mogen aanbreken.