Kabalebo beau beau

Sommige plekjes op deze aarde kun je niet in plaatjes of woorden vangen. En dit is zo'n plek. Ver weg van de menselijke "beschaving" en alle herrie die daar bij hoort. Alleen midden in de jungle. Want alleen zijn we. Geen enkele andere gast. Wel 15 man en vrouw personeel, die er werkelijk alles aan doen om het voor ons nog onvergetelijker te maken dan het al is. Boottochtjes met 2 luxe stoeltjes in de boot en 3 mannen die elke keer vragen of we het wel naar onze zin hebben. Stil dobberen op de rivier, luisteren naar de geluiden van deze (bijna) mensloze wereld. Een ara vliegt over, talloze ijsvogeltjes volgen, en de opperbrulaap laat horen dat ie er is. Andere aapjes hoog in de boom, komen nieuwsgierig naar hun familie in de boot kijken.  De krokodil bij de waterval blijft voor deze keer vredelievend liggen, ook als we ons langs een touw laten zakken om hem wat dichterbij te bekijken. Voor de lunch wordt een paradijselijk plekje uitgekozen en komen de stoeltjes uit de boot zodat wij, senioritas, heerlijk luxe in de schaduw kunnen genieten. Na de lunch nog een beetje spelevaren, een hele grote capibara storen in zijn middagslaapje en daarna grote siësta voor onszelf. Vervolgens een beetje poedelen in de pool en kennis maken met de twee huisara's en Max de Huistapir. Daarop volgend een diner voor twee, extra brulaap concert, wijntje, boekje en slaapje doen.

Ware het niet dat vrouw I. nog een grote verassing voor mij op het programma had staan. Enige achtergrond info is wellicht handig: haar dochter Morgen (= Tamara in het Sranatongo#Surinaamse taal) is namelijk afgelopen week verhuisd en daar was en is vrouw I. (in haar hoofdje) best druk mee. Dus ...midden in de nacht werd ik wakker gemaakt met de vraag: "Zullen we verhuizen?". Ik denk: Okay...wat jij wilt. Nu waren we die dag al verhuisd naar een andere kamer want daar stond zo'n lekker windje. En bij brandende zon en 34 graden is dat best wel lekker. Dus de hele santemekraam van modderschoenen, natte bikinis,elektrische tandenborstels, crèmepjes tegen veroudering en alles wat je nog meer perse nodig hebt in de jungle, meegesleept naar een andere kamer...vanwege dat lekkere windje. Maar helaas,muggengaas, ook de drieletter onweersvliegjes konden dat windje wel waarderen. En licht, zelfs van de E-readers, nog meer. Duss..nadat moordcommando Van E. haar dodelijke exercitie tegen de vliegrenterreurbrigade had volbracht dachten wij heerlijk te kunnen gaan slapen. Mij lukte dat wel maar de vliegen bleken ook  300 00 nachtmieren gemobiliseerd te hebben en die waagden het om zelfs in het oor van brigadegeneraal van E. te kruipen. Toen was de maat voor de generalin helemaal vol. En aldus werd ik wakker gemaakt met die ene prangende vraag (lees: commando): Zullen we verhuizen? en ik daarop zei: Wat jij wilt. 

In het pikkedonker exercitie Next Room zonder windje/met airco foutloos uitgevoerd en uiteindelijk vliegen- en mierloos in slaap gevallen for another night in the middle of nowhere, the best place to fly/ie.