Ozzieland deel 6

Fitzroy Island...

Tropisch Australië in een notendop

Zonder gevaarlijke dieren (behalve de invasie van vingernagel grote kwalletjes die excruciating verschrikkelijk kunnen steken en waarvoor je je eigenlijk in stingerpak moet hijsen...dat doen wij natuurlijk niet want dat accepteert de modepolitie niet)

Een eilandje met een fantastisch rif waar je vanaf het strand naar toe kunt lopen/snorkelen en waar veel kleurrijke visjes én koraal te bewonderen zijn. Zicht was helaas niet al te best door het weer en daardoor opwervelend zand.

Hoogtepunt was UITERAARD de dubbele life ontmoeting met de zeeschildpadden ...

Van die s.padden hebben we natuurlijk ook een ernstig sneu geharpoeneerd exemplaar  gezien bij de al hier gevestigde opvang. Ze hadden ook nog een pechvogel of pechschilpad die door visnetten zijn linker voorflap en rechterachterflipper kwijt was geraakt. Synchroonzwemmen met soortgenoten was voor hem geen optie meer. Maar hij zit hier heel goed.

Wat wij in deze Australische versie van het Lenie het Hart opvangcentrum vooral hebben geleerd is dat schildpadden veel platisc afval eten...daardoor hoopt zich gas op in hun spijsverteringsstelsel en dan gaan ze drijven.

Een drijvende schildpad is ten dode opgeschreven want die kan dus niet meer duiken om te eten. Hij/zij sterft door uithongering en schildverbranding...een verschrikkelijk verhaal maar helaas de onconvenient truth. Er wordt je dus op je hart gedrukt dat je, mocht je een drijvende schildpad zien waar ook langs de kust in Ozzieland, je 1 2 3 of 1 3 ANIMAL moet bellen dan wordt ie opgehaald, met of zonder hulp van big sponsor Quantas, en hier naar de opvang gebracht. 

Verder hebben we, ook omdat het weer zich hier goed voor leende, alle wandelingen gemaakt die je hier maar kon maken. Inclusief de top 1 Summit hike..class 3...walking grade: hard...formed track with obstacles.

Die laatste uitdaging heeft I. aan zich voorbij laten gaan want die moest zorgen voor de broodnodige opvang aan het eind...

Bloed, zweet en tranen...om maar in termen van onze grote cq dikke Amsterdamse vriend te blijven.

(Vergeleken met het  Alpe DeHuzes avontuur van meisje Roos was het natuurlijk niks nada niente...succes en sterkte Roos daar de 6e!)

Verder valt nog te vermelden dat de witte kaketoe hier overal vliegt, zit én poept.

Prachtig beestje trouwens. Ook vliegen er veel kleine vogeltjes maar die zijn zo klein en flitsend dat je ze niet echt kunt spotten.

Rest ons nog te melden dat het eiland een soort van opgedeeld is tussen dagjesmensen die 3x per dag in meer of minder grote getale door de catamaran ferry worden uitgebraakt en richting Jakes koek en zopie mét life muziek gaan én de rustzoekende resortgasten (wij dus). Sommige areas zijn dan ook streng verboden voor die dagpersonen...maar ja, als er wel een groep van 20 15 jarige en harige boys wordt gehuisvest (met adult, sterk vermoeid ogende, begeleiding) in het resort kun je je misschien voorstellen dat je af en toe écht moet optreden als  Nederlandse bitch wat dan weer 100 excuses oplevert van de totally wrecked....I am gonna get soo drunk ...vrouwelijke begeleidende adult.

Voorwaar weer een prachtig avontuur.

Op naar Cairns voor de Tjaptjoi uitvoering!