dag 6, 7 en 8 Camusdarach, Ardnamurchan en Fort William

Dag 6 begon met een natte wandeling naar de Massacre Cave, een grot waar eind 17e eeuw alle Eigg-eilanders over de kling zijn gejaagd omdat ze de verkeerde kant hadden gekozen in een zoveelste oorlog tussen de Engelsen en de Schotten. Ik dacht eigenlijk dat de film Brave Heart met Mel Gibson wel wat overdreven bloederig en wreed was maar als je de geschiedenis zo eens bekijkt ging het er wel degelijk zo cruel en bloody++ aan toe. 

Om bijv. onwillige keuterboeren  te "rekruteren" voor het (schotse) leger was het clanleiders toegestaan om dorpen plat te branden en alles en iedereen te terroriseren en vermoorden die niet snel mee wilde werken. Das nog eens wat anders dan die softe legerspotjes van tegenwoordig.

Ook de Engelsen konden er wat van...als de Schotten weer eens verloren hadden (en dat deden ze eigenlijk chronisch - te weinig mankracht en wapens, teveel whisky - ) verdreven de Engelsen alle " verkeerde" Schotten...zie ook de Massacre Cave.

Het is eigenlijk tot op heden niet meer goedgekomen tussen die twee, ook al lopen de Engelse prinsjes in een kilt en zit de koningin in de zomer in Balmoral/Schotland haar tijd te verdoen.

Na die natte wandel exercitie waarbij we ook nog terecht kwamen in een file schapen, die in 1e instantie van geen wijken wisten maar na streng toegesproken te zijn door de heer H. direct rechtsaf sloegen, belanden we in de pub waar we gewacht hebben op de boot die ons terug ging brengen naar het vaste Schotse land.

Tijdens die toch hadden we een prachtige ontmoeting met een paar dartelende dolfijnen. Ik vind het altijd weer bijzonder om op die hele grote zee dan toch die beestjes te spotten. Ook voor de bemanning van de boot was het trouwens geen dagelijks entertainment.

Na aankomst wat etenswaren ingeslagen en doorgetuft naar een camping met een hele moeilijke Schotse naam. Mooie plek, direct ah strand. Mooooie zonsondergang...

Die zon vond zelf ook dat ie fantastisch was ondergegaan want hij besloot spontaan om zich voorlopig maar eens niet meer de laten zien. Hij liet het weer voorlopig  even over aan z'n vriendje Wind en vriendinnetje Rain.

Die hebben de hele nacht en dag 7 en 8 heerlijk samen gespeeld. Vandaar dat wij de ene dag hebben rond getourd over het schiereiland Ardnamurchan, oude bekende plekjes en beestjes hebben opgezocht en dag 8 een treinritje Mallaig - Fort William vv hebben gemaakt langs/over het blijkbaar wereld beroemde treinviaduct uit de Harry Potter films. De heenweg was de Rain even op en werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. Op de terugweg was er weer voldoende hemelwater voorradig om naar beneden te spugen dus toen zagen we niet zoveel meer. Maar goed, de terugweg was dezelfde spoorweg als de heenweg dus eigenlijk hadden we niks te klagen. 

De tent, die we uit voorzorg vrijwel leeg gepakt hadden (je wilt immers niet terug komen en dan alles uit zee moeten vissen want vriendje Wind deed ook erg zn best) stond nog fier overeind op de plek waar we 'm achter hadden gelaten.

Het noodzakelijke staat en ligt er inmiddels weer in zodat we lekker in de gelukkig ook nog droge slaapzakjes kunnen kruipen in afwachting wat dag 9 ons gaat brengen.

We hebben besloten om af te zakken richting Glasgow in de hoop dat de zon zich daar nog wel wil laten zien