Argentina 7 Tierra del Fuego

Hallooo of holaaaa!

Van Puerto Madryn naar Ushuaia (Oesjoewaja).

Einde van de wereld.  Dichter bij Antarctica kom je niet.

Of te wel naar Tierra del Fuego (Vuureiland): het (ei)land dat je in Vuur en Vlam zet. Want het is er PRACHTIG. Idd in hoofdletters. I. heeft het wel 32x gezegd..dat 't allemaal allemagtig pragtig is. Dus: hoofdletters.

Door die staking hadden we eigenlijk maar één dag om rond te kijken/te beleven/te voelen.

Dus schema omgegooid en meerdere aansluitende tours geboekt. Want ja, je wilt er dan toch het maximale uithalen.

Vroeg begonnen met bus en gids richting Nationaal Park. 3% ervan gezien maar het grootste deel is sowieso niet "open". Bergen met eeuwige sneeuw, watervallen, groen: lijkt wel wat op Schotland, ruig land. De Andes bergketen loopt hier op z'n eind (net zoals route 3: van Alaska naar Ushuaia.) Bergen zijn nog plm. 1500 meter hoog. Natuurlijk mag je af en toe de bus uit om af en toe de omgeving echt te ervaren: de frisse wind (16 graden) door je haar te late waaien en de schone lucht in te ademen.

Fase 2 was de Einde van de Wereld Trein. Je rijdt dan met een klassieke loco + gezellige wagonnetjes,waarin iedereen een eigen stoeltje + prachtig uitzicht heeft, 7 kilometer van het Einde van de Wereldpunt naar Ushuaia 

Prachtige uitzichten + op je "oortjes" het verhaal van de gevangenen (zal ook eens niet) die die spoorweg onder erbarmelijke omstandigheden hebben aangelegd. Bijpassende muziekje er onder gezet. 

Ushuaia was namelijk een strafkamp...er woonde niemand. Behalve dus die ongelukkigen. Zij moesten die spoorlijn aanleggen om het hout te vervoeren, dat ze uiteraard ook zelf moesten kappen.

Deel 3:

Boottocht door het Beagle Kanaal: gateway to Antarctica. De grens tussen Chili en Argentinië loopt dwars of recht door dat kanaal. Dus soms vaar je een beetje in Chili, soms in Argentinië. Dat mag. Maar "aanlanden" is alleen in nood toegestaan voor Argentijnen aan de Chileense kant en vice versa.Tijdens die tocht ook weer prachtige uitzichten, ook dankzij het verstoppertje spelen van de zon waardoor je prachtig licht krijgt. En uiteraard de vliegende pinguins...in grote kolonies...Stinken! Sjonge jonge...een echte aanslag  op gevoelige reukorgaantjes. Die vuile stinkerds zijn uiteraard geen vliegende pinguins maar  vogels: Como..(?). Heel mooi om hun duikpraktijken in vogelvlucht te zien. 

De zeeleeuwen waren ook weer van het partijtje. Deze keer dichterbij dan de 2 vorige ontmoetingen: bijna echt op knuffelafstand.

Terug via een hikeje op Bridges eiland. Vegetatie enigzins vergelijkbaar met de Waddeneilanden. Uitzicht niet. Op Bridgeseiland (en uiteraard heel Tierra del Fuego) hebben ooit meerdere Inheemse volkeren gewoond. Maar ja..toen kwam er een Nederlandse missionaris (echt waar) en werden de naaktgeboren, en als zodanig ook opgaand in de natuur, inheemse cultuurdragers "teruggebracht" tot een groepje heidenen uit het stenen tijdperk dat zich hoognodig moest bekeren en zedelijk kleden.

Waar wij, Nederlanders, al niet goed in zijn. Een "Sorry/ Excuses"  is hier dan toch ook wel op z'n plaats.

Wordt vervolgd.